Φαίη Σκορδά: Σκέφτηκα ότι μπορεί να σταματήσω την τηλεόραση
Για εμένα η τηλεόραση είναι το πρωινό. Είναι ταυτισμένα. Αλλά σκέφτηκα να σταματήσω.
Για τους λόγους που δε δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά και τις σκέψεις να αποχωρήσει από την τηλεόραση αλλά και το πόσο σημαντική την κάνει να νιώθει η επιτυχία της εκπομπής, μίλησε η Φαίη Σκορδά στο ΒΗΜΑgazino και τον δημοσιογράφο Κώστα Μπουρούση.
Πριν κάνουμε αυτή τη συνέντευξη αναρωτιόμουν γιατί δεν δίνετε συχνά συνεντεύξεις. Θέλετε να είστε ακριβοθώρητη;
Καθόλου. Όποιος το πιστεύει, μάλλον δεν έχει καταλάβει καλά. Όταν κάνεις για περισσότερο από 20 χρόνια ζωντανή εκπομπή κάθε μέρα, χωρίς να έχεις σταματήσει μια χρονιά, πόσο ακριβοθώρητος μπορεί να πιστεύεις ότι είσαι;
Αλήθεια, έχετε βαρεθεί ποτέ στην τηλεόραση; Να πείτε «δεν θέλω άλλο;»;
Είναι πάνω από εμένα η δουλειά. Είναι επίσης κάτι που αγαπώ πολύ και γνωρίζω καλά, κάτι που έχει ενταχθεί στο DNA μου της καθημερινότητάς μου. Έτσι έχω μάθει να ζω και δεν έχει έρθει η στιγμή ακόμα να πω ότι θέλω να κάνω κάτι άλλο επειδή με ενοχλεί το καθημερινό ζωντανό. Τι είναι το καθημερινό ζωντανό πρόγραμμα για εμένα; Η επικοινωνία με τον κόσμο. Και αυτό μου δίνει χαρά. Μπορεί να σταματήσω, αλλά όχι επειδή δεν θέλω άλλο την επικοινωνία με τον κόσμο.
Σας έχετε φανταστεί ποτέ αλλιώς;
Ναι πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι σκέφτηκα ότι μπορεί να σταματήσω.
Το πρωινό ή την τηλεόραση;
Για εμένα η τηλεόραση είναι το πρωινό. Είναι ταυτισμένα. Αλλά σκέφτηκα να σταματήσω. Γιατί δεν ήξερα αν είναι αυτό που θέλω να κάνω. Ναι, μου αρέσει η επικοινωνία με τον κόσμο, αλλά στο μυαλό μου πάντα η πρωινή εκπομπή ήταν συνώνυμη με την ψυχαγωγία και την προσπάθειά μου να προσφέρω χαρά. Και μέσα από το συναίσθημα, την απλότητα και την αμεσότητα να περνάω και κάποια μηνύματα. Είναι ένας τρόπος κι αυτός και για εμένα ήταν ανέκαθεν σημαντικό.
Τι σας έβαλε στον προβληματισμό;
Ότι αυτό για το οποίο πάλευα στο πρωινό δεν μπορούσε να γίνει λόγω της καθημερινότητας που ζούμε. Όσο και να θέλω να υποστηρίξω τη χαρά, την αισιοδοξία και το γέλιο, τελικά έχει δομηθεί έτσι η πρωινή ζώνη πια που αναγκαστικά δεν γίνεται να μην ασχολείσαι και με πιο «βαρετά» ή «δυσάρεστα» θέματα. Μπορεί να έχει να κάνει και με την ηλικία μου. Όσο μεγαλώνεις αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά τα πράγματα. Αλλιώς έκανα τις εκπομπές όταν ξεκινούσα και αλλιώς τώρα.
Εκείνο που με προβλημάτισε ήταν η δομή που μπορεί να έχει πια μια πρωινή εκπομπή, ιδίως όταν συνειδητοποίησα ότι έχουμε τρεισήμισι ώρες να γεμίσουμε. Σκέφτηκα κάποια στιγμή «αξίζει τον κόπο;». Θα μπορούσα να κάνω ένα τηλεπαιχνίδι και να έχω πάνω κάτω λυμένο το βιοποριστικό μου ζήτημα, με λιγότερο άγχος, προβληματισμό και κούραση. Τελικά κατέληξα ότι υπάρχει τρόπος. Ότι υπάρχει περιθώριο να το παλέψω και να υποστηρίξω τη δική μου άποψη για τις πρωινές εκπομπές.
To στερεότυπο δε θέλει τις παρουσιάστριες θεές και ας πάνε να πνιγούν όλοι οι άλλοι;
Τι σημαίνει θεά;
Τέλεια εικόνα, τέλεια πλάνα, τέλειος φωτισμός, τέλεια ομορφιά.
Θέλοντας να στηρίξω τις γυναίκες συναδέλφους μου, θα σας πω ότι δε βγαίνει μια εκπομπή μόνο με μια καλοχτενισμένη και βαμμένη παρουσιάστρια. Δε γίνεται. Και αν γίνει, δεν αντέχει. Αφήστε που εγώ είμαι το είδος της παρουσιάστριας που ετοιμάζεται σε ένα τέταρτο της ώρας για να είμαι στον αέρα. Σχολή Σκορδά.
Ποια θεωρείτε την πιο κομβική στιγμή της καριέρας σας; Πότε νιώσατε ότι αρχίζετε να εξελίσσεστε;
Δεν έγινε κάποια επανάσταση. Απλώς κατάφερα με τον καιρό αυτό που είμαι εγώ στη ζωή μου να βγαίνει περισσότερο και στην εκπομπή.
Προσωπικά χωρίζω την καριέρα σας στο πριν και το μετά του ελληνικού #metoo. Σας είδα με άλλα μάτια.
Εσείς μπορεί να με είδατε με άλλα μάτια, αλλά εγώ δεν ήμουν άλλη.
Ναι αλλά αναδείξατε ένα άλλο πρόσωπό σας.
Μας δόθηκαν αφορμές και μιλήσαμε. Και προσωπικά, μίλησα από καρδιάς. Η λογική μου σε όλα μου τα χρόνια είναι ότι ανοίγουμε την αγκαλιά μας, αγαπάμε, δε στιγματίζουμε, δε δείχνουμε με το δάχτυλο, δεν αφήνουμε ανθρώπους στο περιθώριο. Αυτό είναι το DNA μου. Έτσι έχω μεγαλώσει. Δεν έγινε με ή για το #metoo.
Εγώ μεγάλωσα με δυο ανοιχτόμυαλους γονείς, μια μαμά που από το δημοτικό με έπαιρνε μαζί της σε φεμινιστικές συγκεντρώσεις, με φιλοσοφικές συζητήσεις στο σπίτι. Και στα 17 μου έτυχε να πάω στη Μπολόνια, μια πολυεθνική και πολυσυλλεκτική πόλη. Ξέρετε ότι μέχρι να πάω στην Ιταλία δεν είχα δει ποτέ άνθρωπο με μαύρο χρώμα;
Όλα τα viral video εδώ.
