Αντώνης Λουδάρος: Της λέω δεν ντρέπεστε, λίγη τσίπα δεν έχετε;
Αντώνης Λουδάρος: “Κυρία μου το ξέρετε ότι είναι παράνομο; Μου έκανε νόημα και “της λέω δεν ντρέπεστε, λίγη τσίπα δεν έχετε;” Γιατί έγινε έξαλλος ο γνωστός ηθοποιός
Αντώνης Λουδάρος: Της λέω δεν ντρέπεστε, λίγη τσίπα δεν έχετε; Ο Αντώνης Λουδάρος ήταν καλεσμένος στο Πρωίαν σε είδον και μίλησε για το έργο «Είμαι η γυναίκα μου» που σκηνοθετεί και παίζει στο θέατρο. «Η Μιμή Ντενίση μου είπε για το έργο. Το έψαξα, το διάβασα αλλά δεν το κατάλαβα, δεν το ένιωσα. Μου έκαναν διάφορες προτάσεις αλλά έλεγα όχι, δεν υπήρχε λόγος. Ωραίες προτάσεις.
Αντώνης Λουδάρος: Της λέω δεν ντρέπεστε, λίγη τσίπα δεν έχετε;
Άλλες χρονιές θα έλεγα “εννοείται”. Κοιμάμαι με τη σκέψη “τι θα κάνεις τον χειμώνα;” και ξυπνάω και λέω θα κάνω το “Είμαι η γυναίκα μου”. Εμπιστεύομαι πάρα πολύ το ένστικτο. Είναι μία από τις πιο γνωστές τρανς γυναίκες -αυτό παλιά το λέγαμε τραβεστί- την εποχή του Ναζισμού, με πατέρα ναζιστή που τον δολοφονεί. Σημασία έχει αυτό που είσαι να το δεχτεί ο άλλος. Ήταν τόσο κακοποιημένη προσωπικότητα, που του σάλεψε το μυαλό και τον σκότωσε 16 χρονών. Μπήκε σε φυλακή ανηλίκων. Όταν έπεσε η φυλακή και ήρθε το κομμουνιστικό καθεστώς στο Ανατολικό Βερολίνο μπήκε στη Στάζι και έγινε προδότης. Μια πολύ αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Εγώ δεν το έκανα λόγω της woke ατζέντα αλλά γιατί βρήκα ψυχή και ουσία στο έργο» ανέφερε.
«Βρίζω πάρα πολύ. Μου αρέσει πάρα πολύ. Πας και παρκάρεις παράνομα; Λέω “κυρία μου το ξέρετε ότι είναι παράνομο;”. Μου έκανε νόημα και “της λέω δεν ντρέπεστε, λίγη τσίπα δεν έχετε;”. Το βασικό πρόβλημα είναι στο μεταξύ μας, σαν να μην αγαπιόμαστε, δεν σκεφτόμαστε καθόλου τον διπλανό μας» ανέφερε.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο Αντώνης Λουδάρος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο βραβευμένο με Pulitzer έργο «Είμαι η γυναίκα μου» του Doug Wright. Προκλητικό και δύσκολο το εγχείρημα του Αντώνη Λουδάρου να σκηνοθετήσει και να ερμηνεύσει τον μονόλογο “Είμαι η γυναίκα μου” του Doug Wright, ο οποίος πραγματεύεται τη ζωή μιας ιστορικής προσωπικότητας: μιας τρανς γυναίκας που έζησε και επιβίωσε στην Ανατολική Γερμανία κατά τη διάρκεια του ναζιστικού και, αργότερα, του κομμουνιστικού καθεστώτος — μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για άτομα που δεν ανήκαν στο κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο. Ο συγγραφέας άντλησε έμπνευση από τις συνεντεύξεις που πήρε από τη Charlotte, ενσωματώνοντας στον μονόλογο τα λόγια, τις σκέψεις και τις ιστορίες της.
