Βασίλης Καρράς: Άνθρωπος μέχρι το τέλος

Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων 2023, όταν ο Βασίλης Καρράς άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών, στο Διαβαλκανικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλευόταν με κορονοϊό, ενώ έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.

Ο επίλογος γράφτηκε στο αγαπημένο του χωριό, το Κοκκινοχώρι Καβάλας, όπου στο «τελευταίο αντίο» έδωσαν το «παρών» πάρα πολλοί φίλοι και καλλιτέχνες που αγάπησαν τη βαριά και γεμάτη συναίσθημα φωνή του.

Πριν από λίγες μέρες, ο Θάνος Κανούσης, συγγραφέας της βιογραφίας του Βασίλη Καρρά «Καληνύχτα και καλή βραδιά», αποκάλυψε συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τις τελευταίες στιγμές του αγαπημένου τραγουδιστή. Παρά την εξαντλητική μάχη με τον καρκίνο, δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία του, μέχρι την τελευταία στιγμή. Ακόμα και όταν η ασθένεια είχε προχωρήσει, πίστευε ακράδαντα ότι θα καταφέρει να νικήσει.

Όσοι τον γνώριζαν μιλούν για έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Για τον ίδιο, όμως, δύο πρόσωπα είχαν ξεχωριστή θέση στη ζωή και την καρδιά του: η σύζυγός του Χριστίνα και η μοναχοκόρη του Χρυσοβαλάντω-Ειρήνη. Οι δύο γυναίκες που τον λάτρευαν και ήταν στο πλευρό του μέχρι το τέλος.

Το συγκινητικό μήνυμα

Ο δημοφιλής τραγουδιστής έδειξε ακόμα και μετά το θάνατό του την αγάπη του στη σύζυγό του. Ήταν τον περασμένο Οκτώβριο, στην παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του από το συγγραφέα Θάνο Κανούση, ο οποίος διάβασε τα τελευταία λόγια του αείμνηστου τραγουδιστή, τα οποία απευθύνονταν στη σύζυγό του Χριστίνα. Ο Βασίλης Καρράς μέσα από την αυτοβιογραφία του αποχαιρετούσε τη σύζυγό του και συνοδοιπόρο του, αφήνοντάς της ένα μήνυμα. Σε αυτό, ο σπουδαίος λαϊκός ερμηνευτής αναφέρει: «Στο ταξίδι αυτό, δεν θα σε πάρω μαζί μου, Χριστίνα. Πρέπει να μείνεις πίσω, να βοηθάς τους ανθρώπους, έχεις τρόπο δικό σου εσύ… Γι’ αυτό σ’ αγαπώ».

Παντρεμένος επί σαράντα πέντε χρόνια με τη Χριστίνα, ήταν ελάχιστες οι φορές που ο Βασίλης Καρράς είχε αναφερθεί στη γυναίκα της ζωής του. «Εγώ παντρεμένος γεννήθηκα. Στα δεκαοκτώ  μου γνώρισα τη γυναίκα μου και στα είκοσι παντρεύτηκα. Γυναίκα τη λέω. Έτσι φώναζε και ο πατέρας μου τη μάνα μου. Στην οικογένειά μου κρατάμε τις παραδόσεις. Πάντως, το όνομά της είναι Χριστίνα. Και εκνευρίζεται πολύ όταν μουρμουρίζει και δεν της απαντάω… Έχουμε και μία κόρη» είχε δηλώσει.

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το θάνατό του και, όπως αναφέρει η σελίδα Βασίλης Καρράς/Vasilis Karras στο Facebook, την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024, στις 10.30 το πρωί, στον κεντρικό ναό του χωριού του τραγουδιστή, στο Κοκκινοχώρι Καβάλας, η οικογένεια θα τελέσει το ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του. Η σύζυγός του και η κόρη του δεν ήθελαν να στερήσουν από κανέναν τη δυνατότητα να παρευρεθεί για να τιμήσει τη μνήμη του.

Μια ζωή σαν παραμύθι

«Γεννήθηκα εκεί που δεν έφτανε το νερό και οι άνθρωποι έλιωναν το χιόνι για να πιουν. Γεννήθηκα εκεί που τον αγροφύλακα τον είχαν σαν στρατηγό. Γεννήθηκα εκεί που ο παπάς ήταν θεός και έλυνε όλα τα προβλήματα του κόσμου. Γεννήθηκα εκεί που ο πιο διαβασμένος άνθρωπος ήταν ο πρόεδρος… Δευτέρα δημοτικού, παρακαλώ… και ξαφνικά ακούγεται η γιαγιά μου, η Μωυσογλάβα… “Βασίλ, δέβα χαδ απαδακές” (“Βασίλη, φύγε από εδώ”)… 1953, Κοκκινοχώρι… Εκεί γεννήθηκα εγώ». Με αυτό τον τρόπο, με τα λόγια του Βασίλη Καρρά, ξεκινάει η αφήγηση της ζωής του από τον ίδιο.

Μια ζωή σαν παραμύθι, που τα είχε όλα: φτωχικά παιδικά χρόνια, πόνο, απώλειες, λάθη, απογοητεύσεις, επιτυχίες, φήμη, χρήματα, αγάπη και λατρεία από τον κόσμο. Τι κι αν έγινε ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές, ο Βασίλης Καρράς παρέμεινε ο ίδιος, αυθεντικός και άνθρωπος μέχρι το τέλος.

«Δεν ξέχασε ποτέ δύο πράγματα: τη φτώχεια που πέρασε και τις δυσκολίες. Ο Βασίλης είχε ένα πρόβλημα με τη φτώχεια, τρελαινόταν όταν τον πλησίαζε κάποιος και του έλεγε: “Δώσε μου πενήντα ευρώ, δεν έχω λεφτά να πάρω γάλα στο παιδί, να πληρώσω το ενοίκιο”. Βοήθησε πάρα πολύ κόσμο, γιατί ήξερε από πρώτο χέρι τι σημαίνει φτώχεια. Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί δεν αλλοιώθηκε ποτέ ο χαρακτήρας του. Είχε κάνει πολλές φιλανθρωπίες, αλλά μου είχε απαγορεύσει να το πω. Σε όλους τους κοντινούς του ανθρώπους, που γνωρίζαμε, μας έλεγε: “Θα σας κόψω τα πόδια”. Βγήκαν βέβαια μετά το θάνατό του πολλοί άνθρωποι και μιλήσανε για τις φιλανθρωπίες που έκανε. Ο ίδιος, μάλιστα, έλεγε το εξής: “Τι να μιλήσω, ρε συ Θάνο; Να πω για τους ανθρώπους που βοηθάω; Για το ότι πιστεύω στον Θεό; Ότι πηγαίνω στο Άγιο Όρος; Αυτό δεν είναι φιλανθρωπία αλλά διαφήμιση του εαυτού μου» αναφέρει ο βιογράφος και στενός του φίλος Θάνος Κανούσης.

Το περίπτερο

Πριν από αρκετά χρόνια, ο Βασίλης Καρράς δούλευε στον «Διογένη» στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ, μια μαυροφορεμένη γυναίκα μπήκε στο κέντρο και τον περίμενε μέχρι να τελειώσει το πρόγραμμά του. Τον πλησίασε και του αποκάλυψε το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα που είχε. Έπειτα από μερικές εβδομάδες, εκείνος άνοιξε ένα περίπτερο ακριβώς απέναντι από το κέντρο του για να το δουλέψει η μαυροφορεμένη άπορη γυναίκα μαζί με την αδελφή της. Ο ίδιος είχε ζητήσει επανειλημμένα από τις δύο γυναίκες να μην πουν πουθενά γι’ αυτή την πράξη του.

Στενός του συνεργάτης έχει αναφέρει άλλη μία φιλανθρωπία που είχε κάνει για να σώσει το μάτι ενός μικρού παιδιού που έπρεπε να κάνει επέμβαση στο εξωτερικό, προσφέροντας 20.000 ευρώ. Η οικογένεια δεν γνωρίζει ποιος έστειλε τα χρήματα για την εγχείρηση.

«Κοινό μυστικό»

«Ο Βασίλης ήταν το πιο καλό παιδί που έβγαλε το χωριό μας. Δεν υπήρχε φτωχή οικογένεια, άνθρωποι που είχαν προβλήματα με το ρεύμα και με την εφορία και να μην τους έδωσε χρήματα. Εδώ στο χωριό μας είναι κοινό μυστικό πόσο μας βοήθησε. Ερχόταν χωρίς να τον πάρουμε χαμπάρι, βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη και μετά έφευγε ξανά για να πάει να τραγουδήσει στα μεγάλα κέντρα» έχει πει η θεία του Μαρία Κεσογλίδου.

Ο Γιάννης Γκιούρας, ο μαέστρος που συνεργάστηκε με τον Βασίλη Καρρά επί τέσσερις δεκαετίες και ήταν ένας από τους πιο στενούς του συνεργάτες, έχει αποκαλύψει: «Θα σας πω για εμάς τους μουσικούς, που μας είχε σαν παιδιά του και σαν οικογένειά του, ότι ήμασταν οι πρώτοι Θεσσαλονικείς που, όταν ο Βασίλης κατέβηκε στην Αθήνα, μας κατέβασε και εμάς κάτω. Ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που κατέβασε τη μουσική του οικογένεια και την επέβαλε στην Αθήνα. Μας έβαλε μέσα στον κόσμο της μουσικής και μέσα στις εταιρείες, γιατί μας εμπιστευόταν και εμείς τον βγάλαμε ασπροπρόσωπο».

«Κι έτσι δοτικός όπως ήταν με εμάς, ήταν και με όλο τον κόσμο που είχε ανάγκη. Όποιος έμπαινε μέσα στο καμαρίνι του και είχε κάποιο πρόβλημα, είτε υγείας είτε οικονομικό, ήταν απλοχέρης και έλεγε στο συνεργάτη του: “Κόψε μια επιταγή και δώσε στα παιδιά” ή “δώσε στον άρρωστο”. Πάντα κρυφά όμως και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ποτέ δεν θέλησε να το βγάλει αυτό προς τα έξω και εμάς, που ξέραμε, μας είχε απαγορεύσει επ’ ουδενί να βγάλουμε κάτι τέτοιο προς τα έξω. Γιατί το έκανε με την καρδιά του, ήταν αληθινή η φιλανθρωπία του».

«Μη μάθει κανείς τίποτα»

Ένα περιστατικό που είχε θυμηθεί ο Μάνος Ξυδούς μαρτυρούσε πόσο εξαιρετικός άνθρωπος ήταν ο αείμνηστος Βασίλης Καρράς.

«Θέλω να πω κάτι που έζησα όσον αφορά τον άνθρωπο Βασίλη Καρρά. Αν κάποιος γεμίζει ένα μαγαζί, δεν λέει τίποτα. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος (σ.σ.: “Άσ’ τη να λέει”), ο Βασίλης Καρράς εμφανιζόταν σ’ ένα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ στο καμαρίνι έτυχα μάρτυρας μιας σκηνής που, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια, τη θυμάμαι πολύ έντονα. Ήρθαν τρία άτομα από το σύλλογο παιδιών της Βέροιας με προβλήματα για να μιλήσουν για μια συναυλία όπου θα συγκέντρωναν χρήματα. Τους άκουσε και στο τέλος τούς ρώτησε με πόσα χρήματα θα ήταν ευχαριστημένοι από τα έσοδα της συναυλίας. Τα παιδιά θα ήταν ικανοποιημένα με 300.000 δραχμές. Τότε εκείνος φωνάζει το συνεργάτη του, τον Λέλεκα, και του λέει: “Κόψε ένα χαρτί”. Όταν λέμε “ένα χαρτί”, εννοούμε ένα εκατομμύριο. Έδωσε την επιταγή στο ένα παιδί και είπε: “Αν μάθει κανείς τίποτα, θα σου κόψω το λαρύγγι”. Από κει και πέρα δεν μπορεί να μου πει κανείς τίποτα για τον Βασίλη Καρρά» κατέληξε ο Μάνος Ξυδούς για τη γενναιοδωρία και το μεγαλείο της ψυχής του τραγουδιστή.

Η συναυλία για τη νοσηλεία του 15χρονου Παναγιώτη

Το 2000, οι μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου Λεχόβου, κάνοντας εράνους, προσπαθούσαν να συλλέξουν χρήματα προκειμένου να βοηθήσουν τον 15χρονο Παναγιώτη από το χωριό τους να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας του και να εγχειριστεί σε νοσοκομείο του εξωτερικού μετά το σοβαρό ατύχημα που είχε με το ποδήλατό του, με αποτέλεσμα να υποστεί καθολική αναπηρία.

Η υπόθεση του νεαρού συγκίνησε την κοινωνία του Αμυνταίου Φλώρινας και όλοι συνεισέφεραν στον έρανο των μαθητών. Κάποιος από την ομάδα των εφήβων είχε την ιδέα να προτείνουν στον Βασίλη Καρρά να τραγουδήσει σε συναυλία που θα διοργάνωναν για την οικονομική ενίσχυση και τη στήριξη της νοσηλείας του Παναγιώτη.

Ο Βασίλης Καρράς δέχτηκε αμέσως, δηλώνοντας ότι θα τραγουδήσει χωρίς καμία οικονομική αποζημίωση. Η συναυλία του για τον 15χρονο δόθηκε το καλοκαίρι του 2000 και μετά τις εκδηλώσεις των Πρεσπών ήταν το γεγονός του καλοκαιριού στη δυτική Μακεδονία. Ο Σταύρος Μουστάκας θυμάται ότι πουλήθηκαν συνολικά 10.500 εισιτήρια. Την προηγούμενη μέρα της συναυλίας, ο τραγουδιστής, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειάς του, επισκέφθηκε το σπίτι του Παναγιώτη, μίλησε με τους γονείς του και δήλωσε τη συμπαράστασή του στον αγώνα που κάνουν. Δυστυχώς, όμως, ο νεαρός Παναγιώτης, λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας του, έφυγε από τη ζωή λίγο καιρό αργότερα.

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ontime Σαββατοκύριακο (21/12)

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!