Λούπη για Καλυβάτση: Αυτό για μένα είναι δώρο ζωής. Είναι η χαρά της ζωής και δεν της αρέσει να «βαλτώνει» κάνοντας τα ίδια και τα ίδια, παρόλο που έχει κι ένα κρυφό ταλέντο: να… μεταμορφώνει παλιά αντικείμενα, τα οποία θα κατέληγαν στα σκουπίδια. Η Υρώ Λούπη πρωταγωνιστεί στο σπουδαίο έργο «Η αγάπη άργησε μια μέρα» στη Θεσσαλονίκη, αλλά η ίδια έχει βρει εδώ και χρόνια τη μεγάλη της αγάπη στο πρόσωπο του Σωτήρη Καλυβάτση.

Λούπη για Καλυβάτση: Αυτό για μένα είναι δώρο ζωής

Για όλα μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» η Υρώ Λούπη: για ομορφιές που την ηρεμούν, αλλά και για σκληρές καταστάσεις που την εξοργίζουν και την πληγώνουν, για το πώς ανανεώνει την ενέργεια και τι πιστεύει γι’ αυτήν, τις… χωματερές, την ψυχανάλυση και το #ΜeToo, την αγάπη, καθώς και για τη μεγάλη αγκαλιά που της λείπει αυτές τις γιορτές.

Πρωταγωνιστείς σε μια πολύ ωραία θεατρική δουλειά, στο έργο «Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λιλής Ζωγράφου. Πρόκειται για συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολάρι, και παίζεται στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη.

Είναι ένα εμβληματικό έργο, ένας ύμνος στην αγάπη και την ελευθερία. Η Λιλή Ζωγράφου έλεγε ότι είναι μια ερωτική ιστορία, στο πλαίσια όμως μιας σκληρής πατριαρχίας. Είναι ένα κορυφαίο έργο από μια πολύ σπουδαία συγγραφέα, δημοσιογράφο και ακτιβίστρια, η οποία πάλεψε σε όλη της τη ζωή για τη χειραφέτηση της γυναίκας, την ελευθερία του ατόμου, τα πιστεύω της. Θεωρώ ότι είναι από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες συγγραφείς και το έργο της πρέπει να διαβάζεται και από τη νέα γενιά, γιατί αφορά στο εδώ και τώρα της σημερινής κοινωνίας. Σε όλα αυτά που ζούμε με τις καθημερινές γυναικοκτονίες και τις κακοποιήσεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Το έργο αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Αν και ανεβαίνει τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, δεν είναι ένα «μουσειακό κομμάτι», αλλά πραγματικά αφορά τη σύγχρονη Ελλάδα και όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα.

Οι γυναικοκτονίες έχουν αυξηθεί ανησυχητικά, όπως και οι κακοποιήσεις και οι παιδοκτονίες. Νιώθεις την οργή σου να ξεχειλίζει γι’ αυτό;

Νιώθω θυμό, οργή, αγανάκτηση, πληγώνομαι βαθιά ως γυναίκα και ως άνθρωπος με όλα αυτά που ακούω και βλέπω για οποιοδήποτε πλάσμα -γιατί είναι και τα ζώα- που θα βρεθεί σε αδυναμία και το οποίο προσπαθούν οι άλλοι να κατασπαράξουν. Εμένα στο δικό μου το μυαλό όλα αυτά είναι ένα πράγμα. Και πραγματικά, συμβαίνουν ακραία πράγματα στις μέρες μας. Λέμε ότι εξελισσόμαστε, επικοινωνούμε καλύτερα το 2024, πάμε για 2025, όμως αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ, κάτι πιο σκληρό, κάτι που πολλοί από εμάς δεν το ζουν. Όμως, υπάρχουν άνθρωποι που όλο αυτό είναι η καθημερινότητά τους και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς είναι να μιλάμε ανοιχτά, να το φέρνουμε στο τραπέζι, να επικοινωνούμε με τα νέα παιδιά. Είναι μια σκληρή παράσταση για παιδιά άνω των δώδεκα ετών, γιατί υπάρχουν πολύ σκληρές σκηνές κακοποίησης μέσα στο έργο. Η Ερατώ και άλλες ηρωίδες του έργου κακοποιούνται πολύ βάναυσα από την πατριαρχία και σε ένα γενικότερο πλαίσιο από το φασισμό. Γιατί το έργο είναι μια αλληγορία σε όλο αυτό. Θεωρώ ότι πρέπει να το δουν τα μεγαλύτερα παιδιά για να καταλάβουν τι συναισθήματα δημιουργούν, ποια είναι τα συναισθήματα και του θύτη και του θύματος. Κι έτσι πραγματικά να σκεφτούν τι δημιουργείται απ’ όλο αυτό τον αυταρχισμό και τη βία. Μιλώντας με ανθρώπους, με ψυχολόγους που βρίσκονται σε σχολεία και με φίλους ψυχιάτρους σε διάφορα ιδρύματα, μου λένε ότι αυτά αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και μάλιστα πολύ πιο μεγεθυμένο απ’ ό,τι νομίζουμε στην πραγματικότητα. Παιδάκια κακοποιούνται από την τρίτη δημοτικού και, όταν οι δάσκαλοι πάνε αυτές τις υποθέσεις στη Δικαιοσύνη, οι μανάδες οι ίδιες βγαίνουν και παίρνουν το μέρος του πατέρα!

Είναι γνωστό ότι έχεις μια σχέση οκτώ χρόνια με τον Σωτήρη Καλυβάτση και είστε ευτυχισμένοι. Πώς το «κουμπώσατε» όλο αυτό;

Δεν είχαμε πρόθεση να «κουμπώσουμε» τίποτα (γέλια). Η αλήθεια είναι ότι μόνο του «κουμπώθηκε», γιατί είμαστε και δύο πολύ ελεύθεροι άνθρωποι και δεν θέλαμε ποτέ καμία δέσμευση στη ζωή μας. Απλά, το θέμα για μένα είναι ότι η μεγαλύτερη φυλακή είναι η ελευθερία στις σχέσεις. Όταν ένας άνθρωπος, είτε φίλος είτε εραστής, μου δώσει τη δυνατότητα -ή απλά προκύπτει μέσα από τη σχέση η δυνατότητα- να αισθάνομαι απίστευτα ελεύθερη και καθόλου δεσμευμένη, αυτό για μένα είναι δώρο ζωής, γιατί ουσιαστικά μου αρέσει να συμπλέω και να συμπορεύομαι με έναν άνθρωπο. Το θέμα είναι, όπως εγώ δεν θέλω σε τίποτα να τον σταματήσω, να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Όταν λοιπόν βρεις έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν στέκεται εμπόδιο, αλλά είναι και συμπαραστάτης σου σε οτιδήποτε αποφασίσεις να κάνεις στη ζωή σου, τότε νιώθεις θαυμάσια. Δεν μου είπε ποτέ «αυτό μην το κάνεις», γιατί κατά καιρούς μού έρχονται διάφορες τρέλες στο μυαλό. Κι εγώ το ίδιο, είμαι συμπαραστάτριά του και προσπαθώ και να του λύσω και προβλήματα -αν υπάρξουν-, έτσι ώστε να κάνει αυτό που θέλει.

Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!