Λυδία Κονιόρδου: Οι ανοιχτές πληγές της
Λυδία Κονιόρδου: Οι ανοιχτές πληγές της. Η εξομολόγηση της ηθοποιού για το θάνατο του πατέρα της που την σημάδεψε
Στον Άρη Καβατζίκη και την εκπομπή, «Πάμε Δανάη», παραχώρησε συνέντευξη η Λυδία Κονιόρδου και μίλησε για την απώλεια του πατέρα της αλλά και την επιθυμία που είχε να δημιουργήσει μεγάλη οικογένεια.
«Από μικρή έμαθα τα μυστικά της φύσης από τη μητέρα και την αδελφή μου. Μεγάλωσα σε ένα μέρος με χωράφια και περιβόλια παίζοντας του πειρατές. Είναι σαφές πως ένα παιδί που δεν έχει την πατρική φιγούρα του πατέρα του δίπλα του, και ειδικά ένα κορίτσι, του λείπει. Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω τα σημάδια που μου είχε αφήσει αυτή η έλλειψη. Αντιμετώπισα τα ‘σημάδια’ της πατρικής έλλειψης μόνη μου, χωρίς κάποιο ειδικό.
Το θέατρο με βοήθησε πολύ να επουλώσω αυτά τα τραύματα. Έτσι, έφτασα στο σημείο να τους συγχωρήσω. Τα παιδιά ρίχνουν το φταίξιμο στους γονείς. Εγώ αποφάσισα νωρίς στη ζωή μου να μην νιώθω θύμα και να δώσω άφεση στους γονείς μου. Και εγώ μπορεί να κάνω λάθη αύριο. Αποδεσμεύτηκα από τη θυματοποίηση του εαυτού μου και πήρα τη ζωή στα χέρια μου.
Παίζαμε στην Ισπανία και εκείνο το βράδυ έχανα τα λόγια μου γιατί όλοι ήξεραν ότι πέθανε ο πατέρα μου και το είχαν ως σκέψη, δημιουργώντας μου παρεμβολές. Μετά την παράσταση ο σκηνοθέτης, Κώστας Τσιάνος, μου είπε ‘ο πατέρα σου έφυγε’. Πήρα αμέσως τη βαλίτσα μου και επέστρεψα στην Ελλάδα, πήγα στην κηδεία με τη βαλίτσα. Στην κηδεία του πατέρα του σκέφτηκα ότι δεν πρόλαβα.
Ήθελα πάντα να έχω πολλά παιδιά απλώς δεν ήρθε. Πέρασα όλες τις πιθανές λύσεις, σκέφτηκα ότι η μητρότητα και η προσφορά απέναντι σε ένα πλάσμα δεν έρχεται μόνο όταν είναι δικό σου. Σκέφτηκα την υιοθεσία αλλά ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα εκείνη την εποχή. Δεν ήθελα να μπω σε διαδρόμους παρανομίας κάνοντας δυστυχισμένους άλλους ανθρώπους για να ικανοποιήσω το μητρικό μου φίλτρο».
Η Λυδία Κονιόρδου αναφέρθηκε στην ταινία «Μαρία» που αφορά τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, μιλώντας για τον ρόλο της. «Υποδύομαι τη μητέρα της Κάλλας στην ταινία. Είναι ένας μικρός ρόλος αλλά πολύ χαρισματικός. Η μητέρα της Κάλλας επηρέασε πολύ τη ζωή της και θετικά, γιατί την έσπρωξε στο τραγούδι και αρνητικά γιατί υπήρχαν τριβές και εντάσεις. Η προσωπικότητα της Κάλλας δεν επισκιάζεται από όσα συνέβησαν σε εποχή κατοχής. Στην κατοχή υπήρχαν άνθρωποι που για να επιβιώσουν ψυχαγωγούσαν τους Γερμανούς. Έχω ακούσει από τη μητέρα μου ότι οι άνθρωποι στην κατοχή πέθαιναν στον δρόμο και κανείς δεν μπορούσε να τους βοηθήσει. Αυτά μας τα έλεγε και ο Κάρολος Κουν.
Η Τζολί είναι επαγγελματίας και μία πολύ όμορφη γυναίκα. Ένα βράδυ μας κάλεσε για ποτό και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μία κουβέντα. Με εντυπωσίασε το πόσο ισχυρή προσωπικότητα έχει παρότι φαίνεται εύθραυστη».
Όσον αφορά τη γη της ελιάς είπε: «Όλες οι μορφές υποκριτικής είναι μέρος της δουλειάς μας. Είχα δηλώσει ότι ήμουν έτοιμη να παίξω στην τηλεόραση και σινεμά, ήθελα να ασχοληθώ με την κάμερα. Είχα στερηθεί την τηλεόραση γιατί ήμουν εννέα χρόνια με τον Κουν. Μου έκανε την πρόσκληση ο Ανδρέας Γεωργίου και είπα αμέσως το ‘ναι΄. Παλιότερα ο κόσμος με ήξερα ως την τραγωδό και με έβλεπαν με λίγο φόβο. Τώρα μέσω της τηλεόρασης μπαίνω στα σπίτια των ανθρώπων και νιώθουν οικειότητα μαζί μου».
