Μπέσσυ Αργυράκη: Πήγα στο θάνατο και γύρισα. Τραγούδησε πριν από μισό αιώνα και κάτι για μια προφητική «Ηλεκτρονική Εποχή» και λίγο αργότερα «Σαν ένα όνειρο» άγγιξε τις καρδιές μας, με έναν τόσο ζεστό τρόπο που η φλόγα κρατιέται μέχρι σήμερα. Η Μπέσσυ Αργυράκη είναι η χαρά της ζωής, κρατάει μέσα της το «παιδί» που αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει για να μη χάσει τα παιχνίδια του ή τα μαγικά καρουζέλ που αγγίζουν με τις μελωδίες τους την ψυχή του.

Μπέσσυ Αργυράκη: Πήγα στο θάνατο και γύρισα

Είναι ειλικρινής, αγαπημένη απ’ όλες τις ηλικίες -ακόμα και από νέα παιδιά, τα οποία πλέον έχουν τη δική τους ηλεκτρονική εποχή, που είναι πολύ διαφορετική-, μια παρουσία πραγματικός  χείμαρρος, αεικίνητη, μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά.

Για όλα μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο»: Για τις μεγάλες στιγμές της ζωής της, αλλά και για τις πληγές της, για τον έρωτα και την αγάπη, τη διεθνή καριέρα και τα χρήματα που… έκαναν φτερά, την απιστία που συγχώρεσε, τη βαθιά της πίστη στον Θεό, αλλά και για το φύλακα-άγγελό της, ο οποίος την έχει σώσει πολλές φορές από του χάρου τα δόντια.

Κι ακόμα μας αποκάλυψε ένα δικό της μεγάλο μυστικό: Τα δύο προφητικά όνειρα που είδε σε παιδική ηλικία και τη «σημάδεψαν» όχι μόνο γιατί ένιωσε το θείο άγγιγμα του Ιησού Χριστού, αλλά και την παρουσία του, καθώς την έβγαλε στο φως… Σε αυτό το φως που με καθαρή καρδιά ακολουθεί πάντα, όντας και η ίδια ένα φωτισμένο πλάσμα γεμάτο ταλέντο, ευαισθησίες και πολλή αγάπη, χαρίσματα και δώρα για τα οποία τον ευγνωμονεί κάθε στιγμή.

Μεταξύ άλλων η γνωστή τραγουδίστρια αποκάλυψε ότι πήγε στο θάνατο και γύρισε: Ναι, έχω νιώσει την παρουσία του δικού μου φύλακα-αγγέλου πάρα πολλές φορές στη ζωή μου, δίπλα μου, ιδίως όταν έπεσα από την εξέδρα όπου τραγουδούσα στη Θεσσαλονίκη και «βούτηξα» από μεγάλο ύψος με το κεφάλι στο κράσπεδο. Το κούτελό μου… πήγε στο μάτι μου και είπα «πάει πια, δεν βλέπω!». Πήγα στο θάνατο και γύρισα, γιατί σίγουρα ο φύλακας-άγγελός μου ήταν δίπλα μου και με έσωσε. Κι έχω νιώσει πολλές φορές ότι αυτός ο φύλακας-άγγελός μου είναι δίπλα μου.

Και μπορώ να σου αποκαλύψω -αυτό το λέω για πρώτη φορά- πως, όταν ήμουν κοντά οκτώ χρόνων και το θυμάμαι πολύ έντονα, είχα δει δύο σημαδιακά -όπως αποδείχτηκε- όνειρα. Το ένα όνειρο ήταν ότι βρισκόμουν στη θάλασσα, κολύμπαγα και πνιγόμουν και ήρθε ένα πρόσωπο με τη μορφή του Ιησού Χριστού, με σήκωσε, με πήρε από το χέρι και με έβγαλε στη στεριά!

Περπατούσαμε μέσα στο νερό και δεν φοβόμουν. Στο άλλο όνειρο είδα ότι ήμουν μέσα σε ένα λαβύρινθο και χανόμουνα -ένας εφιάλτης τρομερός- και εμφανίστηκε ο Ιησούς Χριστός, με έπιασε από το χέρι και με έβγαλε έξω στο φως. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτές τις δύο εικόνες δεν τις έχω ξεχάσει. Είχα συγκλονιστεί τότε. Ένιωσα δύο φορές ότι με πήρε από το χέρι ο Ιησούς Χριστός. Εγώ περιγράφω πολύ ειλικρινά αυτό που είδα και ένιωσα.

Για μένα είναι πολύ σπουδαίο να μην πηγαίνεις στην εκκλησία μόνο όταν σου έρχεται κάτι πολύ δύσκολο, αλλά σε ανύποπτο χρόνο, όταν θέλεις να προσευχηθείς, να ανάψεις ένα κεράκι και να τον ευχαριστήσεις για όλα αυτά που σου έχει δώσει.

Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!