Αν και έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που ο Χρήστος Σπανός έγινε δημοφιλής, ως Ερμής στην τηλεοπτική σειρά «Άκρως Οικογενειακόν», φαίνεται λες κι έχει ξεγελάσει το χρόνο και παραμένει «αιώνιος έφηβος». Τώρα πλέον, όμως, όπως του γράφουν χαριτωμένα οι followers του, έγινε σεφ! Κι αυτό γιατί, παρόλο που έχει παίξει σημαντικούς και διαφορετικούς ρόλους στο θέατρο με επιτυχία, έχει ήδη αγαπηθεί από το κοινό στο νέο του ρόλο, αυτόν του σεφ Βλαδίμηρου στην κουζίνα του «Grand Hotel» του AΝΤ1.
Χρήστος Σπανός: Κάνω ψυχοθεραπεία
Έτσι, δεν τον φωνάζουν πλέον «Ερμή» στο δρόμο, αλλά του λένε «γεια σου, σεφ!». Είναι από τους ηθοποιούς εκείνους που «κεντάνε» σε όποιο ρόλο και αν αναλάβουν, αφήνοντας τη δική τους σφραγίδα. Απλός και αυθόρμητος, με αφοπλιστική σπιρτάδα και ευαισθησία, μίλησε στην «ΟnTime Σαββατοκύριακο» για όλα. Για την συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο, για τον γάμο του και τον παράφορο έρωτα που ένοιωσε αλλά κυρίως για την απώλεια που τον συγκλόνισε όταν μέσα σε δύο μήνες έχασε από καρκίνο τον πατέρα του.
Ο γνωστός ηθοποιός αποκάλυψε στην “OnTime Σαββατοκύριακο” ότι εδώ και έξι χρόνια κάνει ψυχοθεραπεία. “Τα τελευταία έξι χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και θεωρώ ότι ήταν ένα δώρο αυτό που έκανα και συνεχίζω να κάνω στον εαυτό μου. Μάλιστα, δεν σου κρύβω ότι λίγο μετά αφότου ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, είπα στον εαυτό μου: «Γιατί τόσα χρόνια δεν είχες κάνει;»”.
“Βοηθάει πάρα πολύ και μας απενοχοποιεί από πολλά πράγματα. Μας καθαρίζει τη σκέψη, γιατί πολλές φορές η καθημερινότητα θολώνει κάποια πράγματα. Εγώ με την ψυχοθεραπεία συγχώρησα πάρα πολλά πράγματα και είμαι πια πιο ουσιαστικά επικοινωνιακός με τους ανθρώπους”. Στη συνέχεια ο Χρήστος Σπανός μίλησε για τη σχέση που έχει με την κόρη του.
Είμαι εκεί στα δύσκολα
“Είμαι υπερπροστατευτικός μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο! Και γενικά, αυτό είναι κάτι που με χαρακτηρίζει και με τους φίλους μου και με όποιον άνθρωπο αγαπάω… Θέλω να μη στεναχωρηθεί, να μην κλάψει, είμαι εκεί στα δύσκολα. Θα πω «ό,τι χρειαστείς, είμαι εδώ» και το κάνω πράξη. Όχι μόνο στα λόγια. Μάλιστα, πολλές φορές οι φίλοι μου έχουν πει: «Μην είσαι τόσο δοτικός» και τους απαντάω: «Δεν γίνεται. Είναι… εργοστασιακή ρύθμιση» (γέλια)”.
“Δεν μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά. Η Μαρίνα γεννήθηκε σ’ ένα σπίτι όπου πάντα υπήρχε ένα πιάνο, λόγω της δουλειάς της μητέρας της. Τη θυμάμαι να σκαρφαλώνει πολύ μικρούλα στο καθισματάκι και τα πόδια της να είναι στον αέρα και να «γρατζουνάει» συνέχεια το πιάνο. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου τεσσάρων χρόνων, οπότε το «η Μαρίνα παίζει πιάνο» ήταν για μένα μια πολύ οικεία εικόνα. Μετά, αυτό έγινε μελέτη, έκανε σπουδές, μεγαλώνοντας έγραφε κάποια μικρά τραγουδάκια μόνη της, είχε αρμόνιο κι έπαιζε στο δωμάτιό της, μετά έμαθε και κιθάρα, οπότε ήταν μια συνηθισμένη εικόνα της Μαρίνας”.
“Βεβαίως, δεν σου κρύβω πως εκείνο το πρωινό που ξύπνησε και μου είπε: «Μπαμπά, εγώ θέλω να πάω στην Αρεοπαγίτου να τραγουδήσω», σοκαρίστηκα. Εκεί ξύπνησε ο υπερπροστατευτικός πατέρας, γιατί σκέφτηκα: «Τώρα, πώς θα γίνει αυτό; Στο δρόμο με τους περαστικούς, με τους αγνώστους; Κι αν κάτι συμβεί;». Εκεί πήγε αμέσως το μυαλό μου και όχι ότι ξαφνικά θα γίνει street singer. Oύτε καν το σκέφτηκα αυτό, γιατί η Μαρίνα ήταν καλλιτέχνις από μωρό παιδί. Έτσι, όταν μας είπε τι χρειάζεται, πήγαμε, τα αγοράσαμε και βγήκε να τραγουδήσει. Φυσικά και ήμουν εκεί, σε μια άκρη, να την προσέχω”.
“Να βλέπω ποιος περνάει, τι γίνεται (γέλια). Κι ευτυχώς, όλα πήγαν πολύ καλά και τώρα πλέον έχει ανοίξει το δικό της δρόμο σε αυτό που αγαπάει και κάνει μεγάλη επιτυχία στα live της. Μάλιστα, συνεργαζόμαστε, καθώς έχω την καλλιτεχνική επιμέλεια των εμφανίσεών της. Μοιράζεται μαζί μου τις ανησυχίες της, τα σχέδιά της, ζητάει τη γνώμη μου. Πιστεύω ότι οι γονείς πρέπει να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας ό,τι κι αν κάνουν και να είμαστε μόνο υποστηρικτικοί”.
Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.
