Ο χρυσός Παραολυμπιονίκης, Νάσος Γκαβέλας, φιλοξενήθηκε στο Στούντιο 4 το απόγευμα της Δευτέρας και μίλησε για την κατάκτηση του δεύτερου χρυσού μεταλλίου του, την αναγνωρισιμότητα και την ασθένειά του.
«Όλη αυτή τη χαρά πρέπει να την μετουσιώνεις γιατί ο κάθε στόχος είναι μπροστά. Όλα αυτά είναι για να σου δίνουν όμορφες αναμνήσεις. Δεν έρχεται τίποτα απλόχερα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Η ζωή μου είναι να ασχολούμαι με αυτό, παράλληλα με τη σχολή Ψυχολογίας που είχα» ανέφερε ο Νάσος Γκαβέλας.
«Προπόνηση το πρωί, γυρνάω το μεσημέρι σπίτι και προπόνηση το απόγευμα. Όλη η διαδικασία είναι γύρω από αυτό. Αν η περίοδος είναι πολύ κουραστική, δεν θα πάω βόλτα με το αυτοκίνητο. Η έξοδος μου, η χαρά μου, είναι το στάδιο» συνέχισε.
«Χαίρομαι μόνο για το ότι οι άνθρωποι βλέπουν ότι αυτό που θέλεις μπορείς να το κάνεις. Μου μιλάει κόσμος, είναι ωραίο… Μου δίνει χαρά, αν σε κάποιον άνθρωπο δίνω την έμπνευση που θέλει να νιώσει» δήλωσε για την αναγνωρισιμότητα.
«Το είχα πάρει πιο πολύ σαν πλάκα ότι μειωνόταν η όραση μου… Γονιδιακή ασθένεια ήταν. Είχε ένα γονίδιο ο πατέρας μου και ένα η μητέρα μου. Με τον καιρό, επειδή πήρα εγώ το τζόκερ, καταστρεφόταν ο μυς του ματιού και έτσι έγινε. Εμένα με ένοιαζε ότι συνέχιζα τη ζωή μου και να κάνω αυτό που θέλω. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το πώς μεγάλωσα στην οικογένεια μου και ο χαρακτήρας. Από τη στιγμή που είχα τρέλα με τον αθλητισμό και το τρέξιμο, γιατί να το στερηθώ αυτό;» κατέληξε ο Νάσος Γκαβέλας για την αντιμετώπιση της ασθένειάς του.
