Ο Διονύσης Τσακνής ήταν καλεσμένος στο Στούντιο 4 και μίλησε για τη ζωή και την καριέρα του, μεγάλο μέρος της οποίας έχει ταυτιστεί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Όπως εξήγησε, επειδή ο ίδιος είναι ανασφαλής, επιλέγει αυστηρούς ανθρώπους να τον κρίνουν στο καλλιτεχνικό του έργο. Ένας από αυτούς ήταν ο Λαυρέντης.
«Την ευλογημένη μέρα που τον γνώρισα και γίναμε οικογένεια, είχα ένα απίστευτο κριτή και εκείνος. Ήταν βέβαιο ότι δεν υπήρχε ανταγωνισμός, ζήλια, φθόνος. Αν του έλεγα ότι αυτό το τραγούδι δεν αξίζει να το βάλεις εκεί, θα με άκουγε. Είχα και συνεργάτες που στην κρίση τους είχα εμπιστοσύνη» ανέφερε.
Μιλώντας για τον αγαπημένο του φίλο και συνεργάτη που «έφυγε» νωρίς μίλησε για ακόμα και για τις διαφωνίες τους.
«Είμαι Ολυμπιακός βαμμένος και είναι Παναθηναϊκός βαμμένος. Βλέπεις; Ακόμα λέω είναι.
Δεν είχα καμία ένδειξη ότι θα “φύγει”. Όταν είδα 6.30 το πρωί κλήση στο τηλέφωνο από τον διοργανωτή των συναυλιών μας, κατάλαβα ότι ο Λαυρέντης “έφυγε”. Δεν πήγε πουθενά αλλού το μυαλό μου.
Είναι σχέση που σε σημάδεψε. Με έκανε πιο ανοιχτό άνθρωπο. Εγώ ήμουν καβούκι. Καβγάδες, συζητήσεις, διαφωνίες. Πώς είναι μια οικογένεια; Όταν υπάρχει αληθινή αγάπη και εκτίμηση δεν κρατάει παραπάνω από μια σεζόν.
Υπήρχε μια αλληλοσυμπλήρωση, δεν ήταν μόνο μια ταύτιση σε πράγματα. Κάποια που είχα εγώ δεν τα είχε ο Λαυρέντης και το ανάποδο. Το θάρρος του Λαυρέντη και η δική μου επιφυλακτικότητα στα ίδια ακριβώς. Συνήθως γινόταν αυτό που έλεγε εκείνος. Γιατί εκείνος έπαιρνε πρωτοβουλίες να αλλάξουμε. Ήταν σαν πενθήμερη εκδρομή.
Το πένθος είναι μια διαδικασία. Από τη στιγμή που έχεις αποδεχτεί, αποζητάς φάρους από την κοινή σας ζωή. Πρώτη φορά το έκανα με τους γονείς μου. Με τον αδελφό μου αναζητάμε τις αστείες στιγμές, γελάμε ακόμη με τον πατέρα μου.
Ύστερα, η Μαρία Κλάρα είναι βαφτιστήρα μου, δεν μπορείς να κόψεις δεσμούς. Η ουσία είναι ότι στο τέλος συμφιλιώνεσαι με την απουσία και πρέπει να κρατήσεις με ευλάβεια τα όμορφα πράγματα.
Την προηγούμενη εβδομάδα χάσαμε έναν κοινό μας συνεργάτη με τον Λαυρέντη, τον Νίκο Καλαντζάκο. Είχε ήδη γράψει στο πιάνο τραγούδια και μπαίνω στο στούντιο και ακούω τον Νίκο! Όταν φύγει αυτό το πρώτο διάστημα θα σκέφτεσαι πόσο σπουδαίος άνθρωπος ήταν, καλός συνεργάτης» είπε.
