Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Γιάννης Κότσιρας και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απόφασή του να ασχοληθεί με την στιχουργία.
Ο επιτυχημένος καλλιτέχνης μιλά για τον Σασμό, για το γεγονός ότι τον κατατάσσουν στην κατηγορία της έντεχνης μουσικής αλλά και τον δίσκο που έγραψε και δεν πέτυχε όσο θα ήθελε.
«Ο Σασμός μου έδωσε μια καινούργια πτυχή. Ξέφυγα από το μονοδιάστατο του τραγουδιστή. Μπορεί να έγραφα κάποια τραγούδια, κάποιες μουσικές, κάποιους στίχους αλλά το να εμβαθύνω στο κομμάτι του στίχου δεν το είχα ξανακάνει. Είναι δύσκολο να ερμηνεύεις. Είχα επενδύσει σε αυτό. Το ότι ασχολήθηκα με τους στίχους έκανε πιο ενδιαφέρον όλο αυτό με τις μουσικές. Τέτοιες δουλειές σαν αυτή που μου έτυχε τώρα δεν τις βρίσκεις μπροστά σου. Ούτε καν μπορείς να τις “μαγειρέψεις”. Όταν ξεκίνησα και έχω μάρτυρες σε αυτό, όταν έκανα το πρώτο και το δεύτερο τραγούδι ο πρώτος άνθρωπος που πήρα ήταν ο Οδυσσέας Ιωάννου. Του λέω αν κάνω καμιά χαζομάρα, πες μου να το αλλάξω. Και μου έκαναν θετικές παρατηρήσεις.
Αυτοί είναι μεγάλοι στιχουργοί, έχουν απορροφήσει τη γνώση από τους παλαιότερους μεγάλους. Οφείλουμε να συνεχίσουμε. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου στιχουργό αλλά θέλω αυτό που κάνω να το κάνω με σεβασμό. Υπάρχουν κανά δυό τραγούδια, όπως το Ματωμένο Δοξάρι που γράφτηκε για τα Τέμπη, που όταν το βλέπω απέξω λέω “πώς κατάφερα να το γράψω αυτό;”. Την ανησυχία να γράψω κάποια πράγματα πάντα την είχα αλλά είχα δοθεί στο κομμάτι που είμαι τραγουδιστής και γράφω και μελωδίες. Είχα κάνει έναν δίσκο μόνο δικά μου. Κανά δυο ήταν καλά, τα άλλα ήταν… Εγώ τα έγραψα, δεν μπορώ να λέω “με αδίκησα”. Εμένα πάντα θα μου αρέσουν γιατί τα έγραψα εγώ αλλά όταν βλέπεις ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αδιαφορεί δεν μπορείς να πεις “α εγώ είμαι”. Δεν είμαι άνθρωπος της κουλτούρας, ούτε στους έντεχνους είμαι».
«Δεν άνηκα στην κατηγορία του έντεχνου και της κουλτούρας. Τα μαλλιά είχαν μια εντεχνίλα! Εμένα μου αρέσουν τα καλά τραγούδια, δεν μου αρέσει το ντύσιμο. Αν θες να βαφτίσεις ένα τραγούδι ροκ στην Ελλάδα, βάλε μια ηλεκτρική κιθάρα, αν το θες λαϊκό βάλε ένα μπουζουκάκι. Το “Τσιγάρο” το λέω χασάπικο και είναι λαϊκότατο. Το να βάλεις ένα μπουζουκάκι σε τραγούδι που είναι από τη φύση του ποπ ή τουρκοφόλκ, και σμυρνεϊκή λύρα να τους βάλεις λαϊκοπόπ θα είναι πάντα».
