Καλεσμένος στην εκπομπή της Κατερίνας Kαινούργιου στον Alpha ήταν ο Μάκης Δελαπόρτας. Ο ίδιος, Μάκης Δελαπόρτας μίλησε για τις αναμνήσεις του από τα τελευταία Χριστούγεννα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, τα όσα τον στενοχώρησαν στην κηδεία της Μαίρης Χρονοπούλου, αλλά και στα δημοσιεύματα που στοχοποίησαν τη γενιά των ηθοποιών του 80, όπως ο Σταμάτης Γαρδέλης.
Τα τελευταία Χριστούγεννα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
«Ήμουν στο σπίτι της Αλίκης Βουγιουκλάκη στα τελευταία της Χριστούγεννα. Τα τελευταία Χριστούγεννα ήταν μέσα στο κέφι, στη χαρά, στην ευτυχία και στις ευχές για “Καλή Χρονιά”¨. Δυστυχώς η χρονιά δεν ήταν καλή. Τη χρονιά του ’95 ήμασταν όλοι εκεί: οι φίλοι, οι συγγενείς. Της άρεσε πολύ να κάνει αυτά τα πάρτι, η ίδια να περιποιείται τους καλεσμένους. Μαγείρευε, αλλά δεν έτρωγε. Τρώγαμε εμείς. Δεν υπήρχε περίπτωση να πας στο σπίτι της Αλίκης και να σηκωθείς από το τραπέζι χωρίς να φας», είπε αρχικά ο Μάκης Δελαπόρτας.
Και συνέχισε: «Μετά το θέατρο η Αλίκη μας καλούσε στο σπίτι και μας έφτιαχνε μακαρόνια με κιμά. Βουνά τα μακαρόνια κι εκείνη έτρωγε μια πιρουνιά. Έτσι ήταν».
Η κηδεία της Μαίρης Χρονοπούλου
Μιλώντας για την κηδεία της Μαίρης Χρονοπούλου ανέφερε: «Εγώ από τη φύση μου είμαι ευσυγκίνητος. δεν αντέχω εικόνες σε αυτές τις τελετές. Ημέρα Χριστουγέννων έχασα τον πατέρα μου. 25 Δεκεμβρίου του 1990. Έφυγε από τη ζωή ξαφνικά και εγώ έπρεπε να πάω να παίξω στο θέατρο. Εκεί δεθήκαμε με τη Ρένα Βλαχοπούλου.
Σε όσους ήμουν πολύ κοντά τους σεβαστήκαμε στις δύσκολες στιγμές. Δεν μου αρέσει ο κόσμος να έχει την τελευταία εικόνα ενός ανθρώπου. Δεν θα το ήθελε και η Μαίρη Χρονοπούλου, όσο όμορφη και να ήταν. Ξέφυγε όμως η κατάσταση.
Ήμουν συγκλονισμένος. Σε ένα σαλόνι που μαζευόμασταν, τρώγαμε, πίναμε και χαμογελούσαμε, δεν μπορούσα να βλέπω την τελευταία εικόνα της Μαίρης. Η Μαίρη μιλούσε για ένα πάρτι, το πάρτι ήταν “όταν φύγω να χαμογελάτε και να διασκεδάζετε”, άλλο αυτό και άλλο αυτό που συνέβη στην κηδεία της».
Για τον Σταμάτη Γαρδέλη
«Λάθος! Εγώ επειδή είμαι από τα παιδιά του 80, ξεκίνησα τότε με όλα αυτά τα παιδιά, αυτές είναι ταινίες, δεν είναι βιντεοκασέτες. Η πρώτη πενταετία με τα Τσακάλια, Ρόδα, τσάντα και κοπάνα, είναι ταινίες.
Οι βιντεοκασέτες βγήκαν μετά το 85 και σάρωσαν, ευτέλισαν και κατακεραύνωσαν πολλές καριέρες, δυστυχώς και από τους ηθοποιούς που έπαιζαν και από τα ταλαντούχα παιδιά.
Ο Σταμάτης Γαρδέλης θα έπρεπε να έχει μια άλλη καριέρα και μια άλλη θέση σήμερα. Όμως από κάποιο σημείο και μετά είναι και δικές μας οι επιλογές, είμαστε οι επιλογές μας. Προφανώς κάτι δεν έκανε καλά, κάτι δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά για να τοποθετήσει την καριέρα του εκεί που πρέπει. Οι ταινίες αυτές θα έπαιζαν και σήμερα, δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ διαφορετικά θα χαθεί η κωμωδία, η σάτιρα» ανέφερε.
