Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Ιβάν Σβιτάϊλο και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη νέα σειρά της ΕΡΤ, Στα σύρματα αλλά και την απώλεια του πατέρα του.
Ιβάν Σβιτάϊλο για την σειρά Σύρματα που πρωταγωνιστεί
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Βίκυ Νικολάου που με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε αυτή την ευκαιρία. Αλλά και τον συμπαίκτη μου, Θανάση Τσαλταμπάση. Πέρα από τις υποκριτικές δυνατότητες που κουβαλάει αλλά τον θαυμάζω και τον αγαπώ ουσιαστικά για τα ανθρώπινά του στοιχεία. Κουβαλάει ένα μεγαλείο καλοσύνης. Από τον τρόπο που μιλάει στον οποιονδήποτε, από τον τρόπο που είναι δοτικός και δεκτικός στο γύρισμα. Κάνει τη δουλειά σου να είναι λιγότερο δύσκολη, γελάμε πολύ. Γελάμε σε κάθε γύρισμα. Είναι όλοι τους ένας και ένας. Πέραν από αυτούς που γνώριζα από το παρελθόν, ανακάλυψα πολύ ταλαντούχους συνεργάτες. Είναι ωραίο να δουλεύεις και να υπάρχει κούρδισμα.
Δεν ικανοποιείται ο καλλιτέχνης. Άμα βγεις από το σετ και πεις “σήμερα το έκανα τέλεια” ίσως είναι η μέρα που πρέπει να γυρίσεις σπίτι και να το ξανασκεφτείς. Εμένα δεν μου αρέσει να με βλέπω στην τηλεόραση. Τα βλέπω για να δω τι χρειάζεται να διορθώσω», ανέφερε ο Ιβάν Σβιτάϊλο.
Ιβάν Σβιτάϊλο για τον θάνατο του πατέρα του
«Εγώ άσπρισα σε μια μέρα με τον θάνατο του πατέρα μου. Με τους εαυτούς μας συγκρουόμαστε. Με ευκολία μπορείς να πεις ότι φταίνε όλοι οι άλλοι. Για να προχωρήσεις, για να βγεις από μια κατάσταση που δεν σε χαροποιεί, αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου αναγκαστικά. Σαν ανήλικος δεν μπορούσα να διεκδικήσω τίποτα και όταν ενηλικιώθηκα βγήκε όλο το περήφανο. Ίσως επειδή δεν έκανα εγώ κάποια κίνηση, δήλωσε ο Ιβάν Σβιτάϊλο.
Και συνέχισε ο Ιβάν Σβιτάϊλο: «Όταν φεύγει η πατρική φιγούρα, δεν είναι μόνο η σχέση γονιού – παιδιού αλλά και τι θα αντιμετωπίσεις εσύ όταν φεύγει ο άλλος. Όταν πρέπει να έρθεις σε σύγκρουση με τον εαυτό σου και κάτι σε κούνησε, σε βούλιαξε για να ορθοποδήσεις πρέπει να μπεις στην αυτογνωσία όσο επίπονη και αν είναι. Έπρεπε να έρθω αντιμέτωπος με ανασφάλειες, με φόβους, με πράγματα που έπρεπε να βάλω κάτω από το χαλάκι. Το έλυσα με χορό. Έπρεπε να ξυπνήσω το σώμα μου, να το επαναφέρω και ήξερα ότι μαζί με το σώμα θα ερχόταν και το μυαλό. Ήμουν και χαζομάρας. Μπορεί να ήθελα να δεσμευτώ σε μια σχέση και όταν ερχόταν η ουσιαστική σχέση, άρχισα να δημιουργώ».
Τέλος ο Ιβάν Σβιτάϊλο κατέληξε: Αυτά που φοβάται πρέπει ο άλλος να τα αγκαλιάζει και σου καλύπτουν όλα σου τα κενά. Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να δεσμευτείς, δεσμεύσου ολικά, παραδώσου. Ακόμα ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Πέταξα από πάνω μου όλα τα φορεμένα και ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από την κόρη μου, τη δουλειά μου και προχωράει βήμα βήμα. Είναι λυτρωτικό ότι δεν προχωράς μόνο για την πάρτη σου».
