Ποιος Έλληνας παραδέχτηκε: «Δεν τελείωσα το σχολείο, το λέω και δεν ντρέπομαι»
Ο Έλληνας κύριος σε πρόσφατη συνεντευξή του μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, λέει ότι δεν τελείωσε το σχολείο, και εξηγεί γιατί η εκπομπή του «τελείωσε».
Ο Γιώργος Μαυρίδης δεν κρύβει στο περιοδικό Down Town πως: «μεγάλωσα με την μητέρα μου, την γιαγιά μου και την μεγαλύτερη αδερφή μου. Ο μόνος λόγος που μιλάω για τις δυσκολίες είναι γιατί είναι ωραίο να ξέρει ο άλλος από πού ξεκινάς. Μεγάλωσα με έναν πατέρα που μπαινόβγαινε στη φυλακή και έκανε την ζωή της μητέρας μου δύσκολη. Αλλά θέλω να κρατάω πάντα τα καλά» και συνεχίζει:«Παρόλο που ήταν πολύ δύσκολα τα παιδικά μου χρόνια, η μάνα μου μου έδωσε όση αγάπη μπορούσε. Η μάνα μου ενσαρκώνει την πραγματική έννοια του καλού ανθρώπου. Της χρωστάω ότι έγινα σωστός άνθρωπος. Με μεγάλωσε μόνο με αγάπη και θυσία. Δούλευε όλη μέρα για να μας μεγαλώσει. Το πρωί δούλευε σε μανάβικο και το βράδυ έραβε ρούχα».
Ήταν δική σου απόφαση να εγκαταλείψεις το σχολείο;
Δεν είναι ότι δεν ήθελα να τελειώσω το σχολείο. Δεν μπορούσα να διαβάζω από πολύ μικρός, λόγω όλης της κατάστασης. Δεν χρειάζεται να ανφερθώ σε λεπτομέρειες. Θυμάμαι να κοιμάμαι στο θρανίο. Δεν μπορούσα να διαβάσω. Δεν είχα διάθεση να διαβάσω. Έφτασα σε μια ηλικία, στα 15 μου, που αναγκάστηκα να πηγαίνω στο Νυχτερινό της Ικτίνου γιατί θα έμενα στην ίδια τάξη. Δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί. Ήμουν πολύ κακός για το σχολείο και έπρεπε να φύγω. Τη μέρα δούλευα, το βράδυ πήγαινα στο σχολείο, το πρωί ξαναδούλευα. Όλα αυτά για να βγαίνω οικονομικά. Και μετά ήρθε το χαρτί για να πάω φαντάρος. Τα βάλαμε κάτω και αποφασίσαμε ότι ήταν καλύτερα να τελειώσω και με αυτή την υποχρέωση, για να επιστρέψω και να αρχίσω να δουλεύω. Εν τω μεταξύ, ήμουν έξι μήνες στον Άγιο Στέφανο στην Αθήνα.
Τη νέα σεζόν θα συνεχίσεις στο World Party;
Του χρόνου δεν θα ξανακάνω World Party. Πριν από την εκπομπή, ταξίδευα για τρία χρόνια συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς τατουάζ. μετά ήρθε η εκπομπή και έλειπα άλλα πέντε χρόνια. Όταν έφυγα από εδώ, ο σκύλος μου ήταν τριών ετών και τώρα είναι δέκα. Τα ανίψια μου με το ζόρι περπατούσαν και τώρα πηγαίνουν σχολείο. Είναι δύσκολο! Χάνεις πολλές σημαντικές στιγμές. Είναι μια δουλειά. Μην είμαστε αχάριστοι. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια πιο δύσκολη δουλειά. Αλλά, καλώς ή κακώς, κουράστηκα. Του χρόνου δεν θα το ξανακάνω με τίποτα.
