Ο Αντίνοος Αλμπάνης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και αναφέρθηκε στην περιπέτεια υγείας που πέρασε, την στροφή του στην πίστη αλλά και το Maestro.
Ο ηθοποιός θέλησε να κρατήσει για αρκετό διάστημα προσωπικό το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε και το δημοσιοποίησε όταν πλέον το είχε ξεπεράσει.
Όπως εξομολογήθηκε, πριν αρρωστήσει είχε μια αρκετά λανθασμένη εικόνα για την πίστη και έκτοτε έχει αλλάξει.
«Μέχρι πριν αρρωστήσω είχα πολύ “πρόστυχη” αντιμετώπιση με αυτά τα ζητήματα έως και τα χλεύαζα. Από όταν αρρώστησα στράφηκα αρκετά προς την θρησκεία. Είναι πολύ σπουδαίο οι άνθρωποι να πιστεύουν. Δεν με νοιάζει αν αυτό που πιστεύεις είναι η ορθοδοξία, ο ινδουισμός, αν κάνεις γιόγκα. Εμένα με ενδιαφέρει σε αυτόν τον κόσμο που τα έχουμε φτιάξει τόσο υλικά και τα λατρεύουμε, διατηρούμε μια επαφή με την πνευματικότητά μας. Δεν είμαστε φτιαγμένοι μόνο από δέρμα, κόκκαλα, αίμα.
Έχουμε και μια ψυχή και για να μπορεί να λειτουργεί και να αναπνέει κάπως πρέπει να λειτουργεί. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό σε ανθρώπους που πιστεύουν! Έπιασα τον εαυτό μου να λέει “Θεέ μου σε παρακαλώ”. Σε μια βόλτα στη γειτονιά μου μπήκα σε ένα εκκλησάκι γιατί είχε πολλή γαλήνη, ηρεμία και ένιωθα καλά. Πήγαινα σε αυτό το εκκλησάκι και καθόμουν για ώρες», εξομολογήθηκε ο ηθοποιός.
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη σειρά Maestro, όπου έχει αρχίσει ήδη να προετοιμάζεται για τον δεύτερο κύκλο γυρισμάτων.
Στον πρώτο κύκλο είδαμε να παίζει και το σκυλί του, η Μπαλού, η οποία είναι αρκετά εξοικειωμένη με τις κάμερες και τα στούντιο.
«Είναι 7 χρονών το σκυλάκι μου. Έπαιξε κανονικότατα! Είναι ένα εκπαιδευμένο σκυλί, αρκετά εξοικειωμένο με τα πλατό και τα γυρίσματα γιατί την παίρνω από μωρό. Δεν την κακοποιώ, μην μου φέρετε την πρόνοια. Σε εκείνη την σκηνή την δύσκολη την είχα εξαντλήσει τόσο πολύ στο παιχνίδι. Η δικιά μου δεν κουράζεται, δεν ξέρω με τι “καρτέλ” κοκαΐνης έχει μπλέξει. Φρόντισα να την εξαντλήσω και όταν έρθει η σκηνή να πέσει ξερή να κοιμάται.
Στις δυσκολίες μου το ένιωθε πολύ. Το κατάλαβα όταν την πρώτη μέρα που ξύρισα το κεφάλι μου, μπαίνω στο σπίτι και αρχίζει και γαυγίζει. Αρχίζω εγώ και κλαίω, κάθομαι στον καναπέ και αρχίζει και γλύφει την καράφλα. Το κατάλαβα όταν έριξε τους ρυθμούς της, δεν απαιτούσε».
