Γιούλικα Σκαφιδά: Η σκληρή κριτική που τη στεναχώρησε
Η Γιουλίκα Σκαφιδά αποτελεί μία από τις νέες πολλές υποσχόμενες ηθοποιούς της νέας γενιάς. Με αφορμή τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στη νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, «Καζαντζάκης», μίλησε στην «αθηΝΕΑ» για την καριέρα της και όλα αυτά που την έχουν στεναχωρήσει.
Αν και αρκετά νέα, μετράς ήδη κάμποσα χρόνια επιτυχημένης πορείας στον χώρο. Ποιες θεωρείς ότι είναι οι σημαντικότερες στιγμές της μέχρι τώρα καριέρας σου;
Είχα τη χαρά και την τύχη να συναντηθώ με εξαιρετικούς συνεργάτες και να υποδυθώ συναρπαστικούς ρόλους, τόσο στο θέατρο, όσο και στο σινεμά και την τηλεόραση, αυτά τα 14 χρόνια που δουλεύω. Οι σημαντικές στιγμές είναι πολλές. Είναι ένα βραβείο που ήρθε ως αναγνώριση, είναι μια δημιουργική μέρα στην πρόβα, μια καλή κριτική για την παράσταση… Αν έπρεπε, όμως, οπωσδήποτε να επιλέξω μια δουλειά/στιγμή-σταθμό στη μέχρι τώρα πορεία μου, τότε θα έλεγα τη 16μηνη διαμονή μου στην Κρήτη για τα γυρίσματα της σειράς «Το Νησί».
Συνάντησες δυσκολίες; Πιστεύεις ότι για να αναγνωριστεί κανείς στο χώρο σου χρειάζεται τύχη και καλές δημόσιες σχέσεις; Το ταλέντο και η σκληρή δουλειά αρκούν;
Ο δρόμος ποτέ δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κοιτάζοντας πίσω, νιώθω ευγνώμων για όσα είχα την ευκαιρία να ζήσω μέσα από τη δουλειά μου. Νιώθω τυχερή, γιατί βρέθηκα τη σωστή στιγμή, στο σωστό μέρος, με τους σωστούς ανθρώπους. Από ‘κει και πέρα όμως, πήρα την τύχη μου στα χέρια μου. Δουλεύω πολύ, «κυνήγησα» τη δουλειά μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα οι άνθρωποι με τους όποιους έχω δουλέψει να θέλουν να ξανασυναντηθούμε επαγγελματικά. Σημαίνει πως κάτι έκανα σωστά.
Απογοητεύσεις, δυσκολίες, γκρίνιες θα υπάρχουν πάντα. Το παν είναι να μη σταματήσεις, να απαντάς με δημιουργία στην όποια ανασφάλεια ή δυσκολία συναντήσεις. Σε αυτή τη δουλειά, εχθρός είναι η συνήθεια και φίλος το άγνωστο. Όσον αφορά στις δημόσιες σχέσεις, δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσω. Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνική, δεν πηγαίνω σε πάρτι. Προτιμώ να μένω στο σπίτι μου.
Έχεις δεχτεί ποτέ σκληρή ή άδικη κριτική; Πώς το αντιμετώπισες; Σε επηρέασε;
«Μια κριτική μπορεί να είναι δημιουργική, αν είναι καλοπροαίρετη φυσικά, αλλά και αν έχεις την ηρεμία και το σθένος να τη δεχτείς… Θυμάμαι, σε μια από τις πρώτες μου θεατρικές δουλειές, είχα διαβάσει μια κριτική σε ένα ένθετο αθλητικής εφημερίδας, όπου είχαν γραφτεί άσχημα λόγια για την παράσταση και ακόμα χειρότερα για εμένα. Θυμάμαι έγραφε, σε γενικές γραμμές, ότι ήμουν η χειρότερη όλων. Ότι έμοιαζα σαν να παίζω σε σχολική παράσταση και ότι μόνο εκεί μου αξίζει να παίζω…
Έπαθα σοκ στην αρχή, θεώρησα πολύ σκληρά αυτά τα λόγια και ότι δεν μου άξιζαν. Ήμουν πολύ στενοχωρημένη για μέρες. Με τον καιρό «συνηθίζεις» μια κακή κριτική, όσο δυσάρεστη κι αν είναι, και προσπαθείς να βρεις κάτι δημιουργικό μέσα από αυτή. Κάτι που θα σε κάνει καλύτερο».
Όλα αυτά τα χρόνια σίγουρα θα έχεις βιώσει πολλές χαρές, αλλά και απογοητεύσεις. Τι είναι αυτό που σου δίνει περισσότερο χαρά στη δουλειά σου;
«Η δουλειά αυτή είναι γεμάτη χαρές και πίκρες, ανασφάλεια, θυσίες, αλλά και πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Εκείνες οι μικρές στιγμές πραγματικής επικοινωνίας με το κοινό, είτε στο θέατρο, είτε στο σινεμά, είναι αυτές που μου δίνουν δύναμη και με κάνουν να συνεχίζω. Και μαζί με αυτές, και η χαρά της δημιουργίας φυσικά, που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν πλήρεις».
