Οι “ειδικοί” ας αφήσουν πια ήσυχη την οικογένεια να βιώσει τον πόνο της…
Δεν έχει καμία σημασία αν, ο άνθρωπος που “έφυγε” είναι star, δημοφιλής ή ένας από εμάς τους “κοινούς θνητούς”. Ο πόνος είναι πόνος για τους δικούς του και δεν αλλάζει. Έτσι και στην απώλεια του Παντελή Παντελίδη. Δυστυχώς όμως, εκείνο που πραγματικά μπορεί να κάνει ένα χαμό μη διαχειρίσιμο, είναι σε κάθε περίπτωση -διάσημου ή άσημου- το περιβάλλον των “ειδικών” που πλησιάζουν την οικογένεια που προσπαθεί να πενθήσει και της δημιουργούν (για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά), την ψευδαίσθηση της ευθύνης κάποιου άλλου για την απώλεια του ανθρώπου τους. Από μόνος του, ο θάνατος είναι άδικος για το ανθρώπινο είδος. Αδικαιολόγητος ακόμη κι όταν έρχεται φυσικά, τα βαθιά γεράματα. Πόσο μάλλον όταν συμβαίνει τόσο ξαφνικά και άγρια. Τότε εκείνοι που μένουν, για να αντιμετωπίσουν πολλές φορές τον ίδιο το θρήνο τους, ψάχνουν τα “γιατί” και με αυτό τον τρόπο νιώθουν να διατηρούν τον άνθρωπό τους “ζωντανό”. Αν λοιπόν εκεί, εμφανιστούν από δίπλα και οι γνωστοί…ειδικοί, τότε η κατάσταση παίρνει άλλο δρόμο, ακόμα πιο οδυνηρό…Κι αυτό ακριβώς εμείς οι υπόλοιποι παρακολουθούμε ως θεατές τις τελευταίες μέρες στην “υπόθεση Παντελίδη”. Ειδικούς, που ενώ τα στοιχεία είναι καταιγιστικά και ξεκάθαρα, επιμένουν σε ευφάνταστα απίθανα σενάρια. Κι οι δικοί του άνθρωποι, μέσα στον πόνο τους, περιμένουν παρηγοριά και δικαίωση στο τόσο άδικο, ακριβώς σε αυτά τα σενάρια. Φυσικά και δεν έχουν κανένα μερίδιο ευθύνης… Και το ακόμα πιο οδυνηρό θα έρθει, όταν οι “ειδικοί” εξαντλήσουν τα απίθανα σενάριά τους. Και θα απομακρυνθούν σαν σκιές, αφού θα έχουν “ξεζουμίσει” όχι μόνο ψυχολογικά τους χαροκαμένους γονείς κι αδέλφια…Αφήστε λοιπόν ήσυχη την οικογένεια, να βιώσει τον πόνο της!
